همه از مردن در راه آرمان هایشان می گویند!
اما چرا کسی از کشتن در راه آرمان هایش نمی گوید؟
ان الله لا یغیر ما بقوم حتى یغیروا ما بانفسهم
از حرف تا عمل!
ایهود یک سرباز یهودی از شهرک نشین حیفا است.
او پرچم هیچ کجا را آتش نمی زند. به جایش خانه ارحام و محمد را آتش می زند.
او به اردوی راهیان نور نمی رود. او به تفریح و شکار می رود. روزی دو یا سه کودک فلسطینی در غزه!
او رژه می رود اما نه بر روی پرچم ما و یا پرچم فلسطین! او اصلا بر روی هیچ پرچمی رژه نمی رود. او بر روی جنازه های فلسطینی رژه می رود
و برعکس من که با عصبانیت فریاد می کشم لبخند می زند و به رژه خود ادامه می دهد.
او به یادش نمی آید هیچ وقت سنگی پرتاب کرده باشد، او گلوله شلیک می کند.
او هم جنگ را خوب می شناسد و هم جنگیدن را، برعکس من که نه جنگ را می شناسم و نه جنگیدن بلدم.
کاش من هم می توانستم مانند ایهود در آرمان هایم انقلابی باشم!
خداوند رحمت کند سید حسن حسینی را چه خوب گفت:"در سینه ی بیشتر سران کشورهای عربی یک شهرک یهودی نشین می تپد!"
و چقدر ما در آرمان هایمان شعار می دهیم!آری بیایید برای مردم غزه سوره حشر بخوانیم!بیایید دعا کنیم!بیایید راهپیمایی کنیم!بیایید...اما به عمل کار برآید!مگر نه اینست که "خداوند حال و شرایط هیچ قوم و ملتی را عوض نمی کند مگر به دست و خواست و اراده خود آن قوم"چه می شود مارا؟مگر این همان اسراییلی نیست که به فرموده امام راحل، با توف مسلمین غرق می شود؟چه می شود مارا؟چرا امروز تمام حیثیت اسلام و غیرت مسلمین را به بازی و سخره می گیرند و دم بر نمی آوریم!سران بی غیرت عربی را چه می شود؟ مسلمین را چه می شود؟اگر نمی توان انتظاری از مسلمانان فهدی! داشت، پس مومنان حسینی چرا اینگونه خاموش اند؟!!
کلمات کلیدی :
نوشته شده توسط : راحل |
نظرات دیگران [ نظر]